Η ιστορία μιας θυσίας

Έντυπη Έκδοση
Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=131197

Το δράμα της αμερικανίδας ακτιβίστριας Ρέιτσελ Κόρι, που καταπλακώθηκε από μπουλντόζα με εντολή του ισραηλινού στρατού, έγινε θεατρική παράσταση

Στις 16 Μαρτίου του 2003 η 23χρονη Ρέιτσελ Κόρι στέκεται μπροστά σε σπίτι Παλαιστινίων προσπαθώντας να σταματήσει τις ισραηλινές μπουλντόζες. Νιώθει ασφάλεια: είναι Αμερικανίδα, λευκή, ξανθιά. Φορώντας φωσφοριζέ γιλέκο, φωνάζοντας με την ντουντούκα ότι δεν υποχωρεί, βλέπει τον εκσκαφέα Κατέρπιλαρ D9, βάρους 60 τόνων, να έρχεται κατά πάνω της, δεν φαντάζεται όμως ότι θα συνεχίσει.

Γονατίζει στη μέση της πορείας του οχήματος αλλά ο οδηγός δεν σταματά. Η Ρέιτσελ αγνοεί ότι οι ισραηλινοί στρατιώτες δεν κάνουν τίποτα χωρίς εντολή... Ακόμη κι όταν συνειδητοποιεί ότι η μπουλντόζα εξακολουθεί να προχωρεί, η Ρέιτσελ μένει στο έδαφος. Ο εκσκαφέας περνά από πάνω της, κάνει πίσω και ξαναπερνά πάνω από το ισοπεδωμένο απ' τις ερπύστριες κορμί της...

Αντιπολεμικό μανιφέστο

Εχουν περάσει επτά χρόνια από τότε που η Κόρι δολοφονήθηκε από τον ισραηλινό στρατό κι έγινε σύμβολο του αγώνα για δικαιοσύνη στη Μέση Ανατολή. Τα ημερολόγια, τις επιστολές και τα e-mail που έστελνε στους δικούς της, πήραν οι Αλαν Ρίκμαν και Κάθριν Βίνερ και δημιούργησαν ένα θεατρικό κείμενο, έστω με μορφή μονολόγου. Το έργο με τίτλο «Το όνομά μου είναι Ρέιτσελ Κόρι» αποτελεί, κυρίως, ένα αντιπολεμικό μανιφέστο που καταγγέλλει την ωμή βία των Ισραηλινών σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Η παράσταση πρωτοανέβηκε το 2005 στο Λονδίνο με μεγάλη επιτυχία. Από τότε παρουσιάστηκε σε δεκάδες θέατρα σ' όλο τον κόσμο, ακόμα και στο ίδιο το Ισραήλ. Στην Ελλάδα ο Θοδωρής Τσαπακίδης ανέβασε πρώτος το έργο στο «Φούρνο», με ερμηνεύτρια τη Δέσποινα Σαραφίδου. Τώρα παρουσιάζεται στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου από τη θεατρική ομάδα «Familia», σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου.

Η Δήμητρα Σύρου είναι αποκαλυπτική στο ρόλο της Ρέιτσελ. Ανάμεσα σε δεκάδες μικροπράγματα (ρούχα, κάρτες, σακίδια, ντουντούκες), πηγαινοέρχεται χωρίς ανάσα από την εφηβική στην ενήλικη ζωή της ηρωίδας μέχρι τον τραγικό θάνατό της. Το ύφος, η σκέψη, τα αισθήματα αλλάζουν όσο η ροζ αμερικάνικη «ευτυχία» που εγκατέλειψε δίνει έδαφος στη ρημαγμένη γη της Γάζας. Η Μάρω Αγρίτη συμμετέχει στην παράσταση διαλέγοντας μουσικές.

Πώς ένα νέο κορίτσι από την ήσυχη πολιτεία Ολυμπία της Ουάσιγκτον αποφασίζει να ταξιδέψει στη Λωρίδα της Γάζας, σ' ένα κομμάτι γης όπου χρόνια τώρα οι βομβαρδισμοί αποτελούν καθημερινή ρουτίνα; Η Ρέιτσελ από μικρή επιθυμούσε ν' ανακαλύψει τον κόσμο και την αλήθεια. Ηταν ένα ονειροπόλο πλάσμα, ακατάστατο, λεπτοκαμωμένο, που του άρεσε να φτιάχνει λίστες για τα πάντα και να καπνίζει μανιωδώς. Στο κολέγιο γίνεται μέλος του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης και με το τέλος των σπουδών της φεύγει για τη Ράφα. Μαθαίνει να λειτουργεί σαν ανθρώπινη ασπίδα και συμμετέχει σε εκδηλώσεις κατά της πολιτικής του Μπους και του πολέμου στο Ιράκ.

Η Ρέιτσελ Κόρι, άοπλη, σκοτώνεται εν ψυχρώ γιατί υπερασπίστηκε στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Και η κυβέρνηση του Ισραήλ; Μιλάει για «τραγικό ατύχημα» -παρόλο που υπήρξαν δεκάδες μάρτυρες του περιστατικού το οποίο μάλιστα αποτυπώθηκε καρέ-καρέ. Η οικογένειά της στράφηκε δικαστικά εναντίον της κατασκευάστριας εταιρείας της μπουλντόζας, Κατερπίλαρ Α.Ε. Το νομικό επιχείρημα αποτέλεσε το γεγονός ότι η εταιρεία γνώριζε πως τα συγκεκριμένα οχήματα που πουλούσε στην ισραηλινή κυβέρνηση χρησιμοποιούνταν κατά παράβαση της διεθνούς ανθρωπιστικής νομοθεσίας.

Συνέχεια στο δικαστήριο

Η αγωγή απορρίπτεται το 2005 και η οικογένεια ζητά επανεκδίκαση. Οι συνήγοροι της Κατερπίλαρ υποστηρίζουν ότι η συνέχισή της συνδέεται με πολιτικά ζητήματα (οι αμερικανοί δικαστές θα αναγκαστούν να γνωμοδοτήσουν περί ισραηλινής πολιτικής στην κατεδάφιση των σπιτιών των Παλαιστινίων) για τα οποία αρμοδιότητα έχει ο πρόεδρος και το Κογκρέσο.

Ο δικαστής Μάικλ Χόκινς ζητά από τον δικηγόρο της Πολιτικής Αγωγής να κάνει μια υπόθεση: αν στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αμερικανός κατασκευαστής φούρνων εξακολουθεί να εφοδιάζει τη Γερμανία γνωρίζοντας ότι τα προϊόντα του μετατρέπονται σε τάφους Εβραίων, υπάρχει νομική βάση για να προσαχθεί η εταιρεία;..

Εκείνος του απαντά: «Ομως το Ισραήλ είναι σύμμαχος των ΗΠΑ κι ένα αμερικανικό δικαστήριο αν γνωματεύσει σχετικά με το τι πραγματικά συνέβη στη Γάζα και στη Δυτική Οχθη, ξεπερνά τη δικαιοδοσία του. Επίσης ο προϋπολογισμός και η πώληση αυτού του εξοπλισμού έχουν εγκριθεί από τις ΗΠΑ»...

Οσο για τους γονείς της Ρέιτσελ, που μέχρι τον τραγικό θάνατό της ήταν δυο τυπικοί φιλελεύθεροι Αμερικανοί, συνεχίζουν το έργο που ξεκίνησε εκείνη. «Το μήνυμά της δίνει μεγάλο νόημα στη ζωή μας». *

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου