Μάρτιος 2003 – Απόσπασμα από το λόγο του Colin Reese στο μνημόσυνο της Rachel στην Παλαιστίνη
«…Η Rachel θα γελούσε που μιλάμε τόσο πολύ γι αυτή, γιατί αυτό που πραγματικά θέλει να κάνουμε είναι να εκπαιδεύσουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους, να οργανωθούμε και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σταματήσουμε τον πόνο των ανθρώπων εδώ, αλλά και παντού στον κόσμο. Rachel, μου λείπεις πολύ. Μας λείπεις. Είμαστε τυχεροί που σ’ αγαπήσαμε και μας αγάπησες. Σ’ αγαπώ. Σ’ αγαπάμε. Μας λείπεις.»
Ο Colin αυτοκτόνησε το 2004...
18 Μαρτίου 2004 – Συνέντευξη της Cindy Corrie στον αμερικάνικο τύπο
«Αυτές τις μέρες πριν από ένα χρόνο, η κόρη μου, Rachel Corrie, σκοτώθηκε στην περιοχή Ράφα της Λωρίδας της Γάζας, όταν καταπλακώθηκε από μία ισραηλινή μπουλντόζα επανδρωμένη με δύο στρατιώτες. Η ισραηλινή κυβέρνηση έδωσε άφεση στους δύο στρατιώτες και έκλεισε την υπόθεση, ενώ αρνείται να δώσει στην αμερικάνικη κυβέρνηση την πλήρη αναφορά που προέκυψε απ’ την έρευνα της στρατιωτικής αστυνομίας σχετικά με το θάνατό της. Από την εν λόγω έρευνα, μόνο τα «συμπεράσματα» δημοσιοποιήθηκαν, ενώ η ονομαστική αναφορά στους δύο στρατιώτες περιορίστηκε στη χρήση των αρχικών τους: Λοχίας Y.F. και Λοχίας E.V. Τα αρχικά τους είναι το μόνο που γνωρίζουμε για αυτούς. Αναρωτιέμαι για τους Y.F. και E.V. Αναρωτιέμαι εάν αυτή τη βδομάδα θα αναλογιστούν τι έγινε πέρυσι.
Η Rachel ήταν απλώς μία ανώνυμη ακτιβίστρια και υπέρμαχος της ειρήνης, που προσπάθησε να αποτρέψει την κατεδάφιση του σπιτιού ενός Παλαιστίνιου φαρμακοποιού, συζύγου και πατέρα τριών παιδιών. Πίστευε πως η ειρηνική κινητοποίηση ενάντια στην ισραηλινή εισβολή θα προστάτευε όχι μόνο τους Παλαιστινίους, αλλά και τους Ισραηλινούς και τους Αμερικάνους. Η Rachel βρέθηκε εκεί και προσπάθησε να προστατεύσει εκείνο το σπίτι στη Γάζα, αφού οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ απέρριψαν την πρόταση των Ηνωμένων Εθνών για αποστολή στην περιοχή ειδικής ομάδας που δραστηριοποιείται γύρω απ’ τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μερίδιο ευθύνης, καθώς χορηγούν στο Ισραήλ δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για μπουλντόζες, ελικόπτερα Apache, F-16 κ.α.
Στις 17 Μαρτίου 2003 ο πρόεδρος Bush συνομίλησε με τον πρωθυπουργό Ariel Sharon σχετικά με το θάνατο της Rachel. Ο Sharon διαβεβαίωσε τον Bush ότι η ισραηλινή κυβέρνηση θα διεξαγάγει μία «αναλυτική, αξιόπιστη και διαφανή έρευνα», τα πορίσματα της οποίας θα κοινοποιήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στις 19 Μαρτίου 2003, ο Richard Boucher, εκπρόσωπος του State Department, δήλωσε αναφερόμενος στη Rachel: «Επιθυμούμε την αναλυτική διερεύνηση κάθε θανάτου Αμερικανού πολίτη. Αυτή είναι η μία απ’ τις σημαντικότερες υποχρεώσεις που έχουμε σε μη αμερικανικά εδάφη: να προφυλάσσουμε τους Αμερικανούς πολίτες και να εξακριβώνουμε τι συνέβη σε περιπτώσεις σαν της Rachel.»
Στο Κονγκρέσο, ο εκπρόσωπος της πολιτείας της Washington, Brian Baird, απηύθυνε έκκληση στην αμερικάνικη κυβέρνηση να «αναλάβει μία πλήρη, δίκαιη κι εξονυχιστική έρευνα σχετικά με το θάνατο της Rachel Corrie.» Κάποιοι προειδοποίησαν ότι η αποδοχή του αιτήματος θα ήταν απίθανη εξαιτίας του δυνατού αισθήματος που επικρατεί στο Κονγκρέσο σχετικά με την αποφυγή οποιασδήποτε νομοθεσίας που θεωρείται επικριτική προς το Ισραήλ. Παρόλα αυτά, 56 μέλη υπέγραψαν αυτή την έκκληση.
Παρά τις δεσμεύσεις για διαφανή έρευνα, επετράπη μόνο σε δύο υπαλλήλους της αμερικάνικης πρεσβείας στο Τελ Αβίβ, στο σύζυγό μου και σ’ εμένα να διαβάσουμε ολόκληρη την αναφορά. Και παρόλο που αυτή η αναφορά στηρίζεται στ’ αποδεικτικά στοιχεία που συνέλεξε η ισραηλινή στρατιωτική αστυνομία, δε συμπεριλαμβάνει κανένα βασικό αποδεικτικό στοιχείο.
Για την οικογένειά μου, η αναφορά γεννά ερωτήματα και αδυνατεί να γεφυρώσει τις διαφορές ανάμεσα στους Ισραηλινούς στρατιώτες που διατείνονται ότι δεν είχαν δει τη Rachel, και στους επτά διεθνείς αυτόπτες μάρτυρες που υποστηρίζουν πως η ίδια βρισκόταν σε εμφανές σημείο. Παρά το μακροχρόνιο ενδιαφέρον για την υπόθεση, ούτε ο Λευκός Οίκος, ούτε το State Department, ούτε το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν πήραν πρωτοβουλία για τη διεξαγωγή έρευνας.
Η οικογένειά μου εξακολουθεί να απαιτεί απ’ την κυβέρνηση να διερευνήσει τις αιτίες του θανάτου της Rachel. Και όσο βρισκόμαστε σε αυτή την αναμονή, εξακολουθώ ν’ αναρωτιέμαι για τον Y.F. και τον E.V. Αναρωτιέμαι εάν κι εκείνοι βλέπουν εικόνες της Rachel. Αναρωτιέμαι εάν κι εκείνοι υποφέρουν ή εάν απλώς η 16η Μαρτίου του 2003 ήταν γι’ αυτούς μία μέρα σαν όλες τις άλλες. Αναρωτιέμαι…»
Μάρτιος 2009 – Ομιλία της Cindy Corrie στην Παλαιστίνη
«Σχεδόν όλοι γνωρίζουν το όνομα της Rachel εδώ. Όταν μαθαίνουν ότι είμαστε οι γονείς της είναι όλοι τόσο ευγενικοί. Όταν κάποιος έρχεται από το εξωτερικό, όπως η Rachel, οι άνθρωποι εδώ αισθάνονται ελπίδα. Ο αγώνας τους ενδυναμώνεται. Και νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό γι αυτούς να βλέπουν ότι συνεχίζουμε κατά κάποιο τρόπο το έργο της, όχι κάνοντας την ίδια δουλειά που έκανε η Rachel, αλλά με το να μην τους ξεχνάμε, με το να ερχόμαστε εδώ ξανά και ξανά και με το να ενημερώνουμε τους πολίτες στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Rachel μάς μύησε σ’ αυτήν την πραγματικότητα. Μας έδινε ενημερωτικό υλικό, μας έλεγε να μπούμε σε ιστοσελίδες στο διαδίκτυο. Δεν ήταν ξαφνική η απόφασή της να έρθει στη Γάζα. Σχεδίασε και προετοίμασε αυτό το ταξίδι και προσπάθησε να συμπεριλάβει κι εμάς σ’ αυτή τη διαδικασία.
Αλλά, φυσικά, μάθαμε πολύ περισσότερα για αυτόν τον τόπο όταν η Rachel ήρθε εδώ και άρχισε να μας στέλνει emails. Ήταν αποκαλυπτικά. Είναι άλλο να διαβάζεις από εφημερίδες και άλλο να διαβάζεις τις μαρτυρίες της κόρης σου. Έτσι ενημερωνόμασταν όλοι απ’ τα γραπτά της Rachel. Και εμείς, και οι φίλοι της, και οι φίλοι φίλων, γιατί τα emails της προωθούνταν απ’ τον έναν στον άλλο.
Ερχόμενοι εδώ μετά το θάνατο της Rachel μάθαμε πολύ περισσότερα για την πραγματικότητα εδώ. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να μάθεις για μία κατάσταση απ’ το να τη δεις με τα δικά σου μάτια.
Με τη βοήθεια πολλών ανθρώπων στην Washington μεταφέρουμε πληροφορίες σε κοινότητες, σε γραφεία της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών και το Κονγκρέσο. Και αυτή είναι μία περίπλοκη διαδικασία. Αλλά αισθάνομαι ότι είναι και αποτελεσματική. Με δική μας παρότρυνση τα μέλη του Κονγκρέσου έρχονται εδώ και κάνουν πραγματικά πολύ εγκάρδιες δηλώσεις.
Είναι η τρίτη φορά που έρχομαι εδώ. Αλλά αυτή τη φορά είμαι σε θέση να δω την πραγματικότητα με πιο καθαρή ματιά. Υπάρχει ζωή εδώ. Ζουν άνθρωποι εδώ. Φροντίζουν τα χωράφια τους και ταΐζουν τα πρόβατα και τις κατσίκες τους. Και οι οικογένειες μαζεύονται στην ύπαιθρο και διασκεδάζουν και στηρίζουν η μία την άλλη. Παρά τις κακουχίες…».
Μαρτυρία διεθνούς ακτιβιστή της International Solidarity Movement (ISM)
13:00 - 13:30: Είδαμε ότι δύο ισραηλινές στρατιωτικές μπουλντόζες, με τη συνοδεία ενός τανκ, είχαν εισέλθει στην παλαιστινιακή πλευρά των συνόρων και κατέστρεφαν φάρμες και άλλα μερικώς κατεστραμμένα κτίσματα. Τα στρατιωτικά οχήματα απειλούσαν κοντινά σπίτια κι έτσι τρεις ακτιβιστές ανέβηκαν στην ταράτσα του ενός σπιτιού και μετά φώναξαν και στους άλλους να πάνε.
13:30 - 14:00: Εγώ έφτασα στο σημείο εκείνο και ένας απ’ τους τρεις ακτιβιστές κατέβηκε απ’ την ταράτσα και βγήκε μαζί μου στο δρόμο. Αρχίσαμε να παρεμποδίζουμε τη δουλειά που έκαναν οι μπουλντόζες. Εκείνη τη στιγμή, η Rachel και άλλοι δύο ακτιβιστές ήρθαν μαζί μας. Η Rachel και ένας Άγγλος ακτιβιστής φορούσαν φωσφορίζοντα, πορτοκαλί τζάκετ με αντανακλαστικές λωρίδες…
14:00 - 15:00: Η Rachel και άλλοι δύο ακτιβιστές άρχισαν να παρεμποδίζουν την άλλη μπουλντόζα, που προσπαθούσε να καταστρέψει το χορτάρι κι άλλα φυτά σε μια παλιά φάρμα. Κάθισαν λίγα μέτρα μπροστά απ’ την μπουλντόζα. Έφτασε κοντά τους και σκάλιζε το χώμα εκεί που κάθονταν. Η μπουλντόζα, όπως συνέβαινε πάντα, σταμάτησε την τελευταία στιγμή, έτσι απέφυγε να τους τραυματίσει…
15:00 - 16:00: Μία μπουλντόζα έσπρωξε έναν Αμερικάνο ακτιβιστή πάνω σ’ ένα σωρό από αγκυλωτά καλώδια. Ευτυχώς, η μπουλντόζα σταμάτησε ακριβώς λίγο πριν τον τραυματίσει σοβαρά. Ωστόσο, χρειάστηκε να τον ξεθάψουμε απ’ το σωρό και να ξεγαντζώσουμε τα ρούχα του απ’ τα καλώδια. Το τανκ πλησίασε για να δει αν ήταν καλά. Ένας στρατιώτης έβγαλε το κεφάλι έξω απ’ το τανκ για να δει τι είχε συμβεί κι έμοιαζε άναυδος και αρκετά σοκαρισμένος.
16:45 - 17:00: Κοντά στο σπίτι ενός φίλου μας γιατρού μία άλλη μπουλντόζα τέθηκε σε λειτουργία. Η Rachel κάθισε στο δρόμο της μπουλντόζας… Αυτή συνέχισε να κινείται. Όταν την πλησίασε επικίνδυνα, η Rachel σκαρφάλωσε στο σωρό με τα μπάζα που έσπρωχνε η μπουλντόζα. Ανέβηκε τόσο ψηλά πάνω στο σωρό, που ήταν στην ευθεία του οπτικού πεδίου του οδηγού της μπουλντόζας… Παρόλα αυτά, ο οδηγός συνέχισε ευθεία, κάτι το οποίο τράβηξε τα πόδια της μέσα στο σωρό με τα μπάζα και χάθηκε από το οπτικό πεδίο του οδηγού… Τρέξαμε προς το μέρος του και κουνούσαμε τα χέρια μας και ουρλιάζαμε. Ένας από μας είχε μεγάφωνο. Αλλά αυτός συνέχισε να πηγαίνει ευθεία, μέχρι που η Rachel βρέθηκε κάτω απ’ το κεντρικό τμήμα της μπουλντόζας. Παρά το προφανές της θέσης της, η μπουλντόζα άρχισε να κάνει όπισθεν, χωρίς ωστόσο να σηκώσει τη λεπίδα της και έσυρε τη λεπίδα ξανά πάνω απ’ το σώμα της. Συνέχισε την όπισθεν μέχρι που έφτασε στη λωρίδα των συνόρων, περίπου εκατό μέτρα μακριά, όπου και άφησε το συντετριμμένο σώμα της στο χώμα. Τρεις ακτιβιστές έτρεξαν και άρχισαν να της δίνουν τις πρώτες βοήθειες. Είπε μόνο: «Η πλάτη μου έσπασε!». Και τίποτε άλλο…
