«Η Μ. Παπαδημητρίου επενδύει στην ιστορία της Ρέιτσελ αλλά δεν εστιάζει «στην ταύτιση με το πρόσωπο όσο στη σημασία των λόγων και των έργων της». Για να το πετύχουν σκηνοθέτις και ηθοποιός επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα αφηγηματικό τοπίο, μιμούμενες σχεδόν τους κανόνες του αρχαίου δράματος. Επικουρικά, εισάγουν ένα δεύτερο πρόσωπο επί σκηνής, την ηθοποιό Μάρω Αγρίτη, που επιτελεί ρόλο ενδιάμεσου μεταξύ ηρωίδας και θεατών. Με τη βοήθεια των κειμένων της Ρέιτσελ η Δήμητρα Σύρου κατορθώνει να υπερνικήσει με αξιοσημείωτο πάθος το μιθριδατισμό του θεατή σε τραγικές διηγήσεις εμπόλεμων ζωνών.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου