ΥΠΑΡΧΟΥΝ έργα που γίνονται για το θέατρο και άλλα που γίνονται στο θέατρο για να μας θυμίσουν ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι αντίστασης εκτός από το ζάπινγκ. Το έργο «Το όνομά μου είναι Ρέιτσελ Κόρι» ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Η ιστορία της 23χρονης αμερικανοεβραίας ακτιβίστριας, η οποία στις 16 Μαρτίου 2003 καταπλακώθηκε από μια μπουλντόζα των ισραηλινών Δυνάμεων Αμυνας στην προσπάθειά της να αποτρέψει την κατεδάφιση σπιτιών Παλαιστινίων σε κατοικήσιμη περιοχή στη Λωρίδα της Γάζας, μετατράπηκε σε έναν έξοχο μονόλογο βασισμένο στα ημερολόγια που κρατούσε και στα e-mail που έστελνε σε φίλους και στη μητέρα της. Υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Μάνιας Παπαδημητρίου, ως τις 27/4 στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου η Δήμητρα Σύρου (στη φωτογραφία) είναι βέβαιο ότι με την έξοχη ερμηνεία της θα αντικαταστήσει με ένα μεγάλο θαυμαστικό το ερωτηματικό που ακολουθεί τη φράση «Ποια είναι αυτή;». Είναι ωραίο να υπάρχουν άνθρωποι που εμπιστεύονται τόσο σημαντικά κείμενα σε νέους ηθοποιούς. Και είναι ακόμη ωραιότερο, όταν εκείνοι τους βγάζουν ασπροπρόσωπους. Ακόμη και αν ο ακτιβισμός δεν είναι μέρος της ζωής ή του λεξιλογίου σου, συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να κρέμεται από τα χείλη της ηθοποιού, η οποία μας χαρίζει μια ενσάρκωση που ώρες ώρες θυμίζει μετενσάρκωση.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=67&artid=312686&dt=31/01/2010#ixzz15CEew0BC
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου